زارش اختصاصی همشهری جوان از محل تولد رئیس دانشگاه آزاد

پیدا کردن جاسب واقعی، خیلی سخت‌تر از پیدا کردن آن جاسبی است که روی نقشه دیده می‌شود. نقشه می‌گوید جاسب یکی از دهستان‌های شهرستان دلیجان است.دلیجان هم که مال استان مرکزی است. این اطلاعات مسیر را مشخص می‌کند و معلوم می‌کند که جاسب نباید آن‌قدرها دور باشد. تصور دور نبودن آنجا بعد از رد کردن قم قطعی‌تر می‌شود. تا قبل از رد شدن از شهر قم اگر از کسی بپرسی جاسب کجاست؟ اطلاعات دندانگیری نصیبت نمی‌شود اما بعد از قم وضع فرق می‌کند. از هر کسی سراغش را بگیری، انگشت اشاره‌اش را به سمت جاده دلیجان می‌گیرد و می‌گوید 40 کیلومتر جلوتر.

 

عکس هایی از محیط شهر:

جاده طولانی بیابانی- کوهستانی جاسب که تقریبا به انتها می‌رسد شهرک دکتر نمایان می‌شود. البته شهرک فعلا فقط دیوار دارد و دیگر هیچ

 

میدان دانشجو که از میدان بودن فقط یک تابلوی فسقلی دارد محل جمع شدن دانشجوهاست.

تابلو به کوه اشاره میکند. تنها اشاره مستقیم که آن هم از دانشگاه میگوید، نه از خود جاسب

دانشگاه جاسب از زبان دانشجوهایش/ ما همسایه دکتر هستیم

بعدازظهر کم‌کم سروکله دانشجوها پیدا می‌شود. همه یا خودشان ماشین دارند، یا رفقایی که ماشینشان نقش سرویس تهران- جاسب را ایفا می‌کند. دانشجوهای جاسب دو دسته‌اند. دسته اول آنهایی هستند که همان اول توی دل دانشجوی جدید را خالی می‌کنند؛ «از همین راهی که اومدی برگرد. ما هم از ناچاری اومدیم اینجا.» فرشاد عمران می‌خواند و از ناچارهاست. «دو سال کنکور دادم و قبول نشدم. وضع ما خیلی خراب بود. بالاخره سال سوم اینجا قبول شدم و به خاطر اینکه نروم سربازی، ثبت نام کردم.» بعضی از دوست‌های فرشاد هم با او موافق هستند. «از ساعت چهار بعدازظهر اینجا هیچ خبری نیست. همه‌مان می‌مانیم داخل خوابگاه. اصلا جایی نیست که برویم. » اما در برابر مخالف‌ها یک عده هم هستند که نسبت به جاسب تعصب دارند. « اینجا همیشه هم آن‌قدر خلوت نیست. آخر هفته‌ها تعداد دانشجو زیاد است. ما هم دو، سه روز بیشتر اینجا نیستیم. تا تهران چهار ساعت راه است. مجبور نیستیم بمانیم.» البته همین بچه‌ها هم از کمبود امکانات ناراحتند؛ مثلا نداشتن درمانگاه یا یکی، دو تا مغازه برای خرید از مشکلاتشان است.«آدم گاهی می‌ترسد که اینجا مریض شود اما به جز این مشکلی نیست. به جای آن خلوتی و بی‌سروصدایی باعث می‌شود دو، سه روزی که اینجا هستیم، درس بخوانیم و دانشگاه را زودتر تمام کنیم.» تا وقتی که ما در میدان دانشجو هستیم، خبری از دانشجوهای دختر نیست. این‌طور که بچه‌ها می‌گویند، خوابگاه دخترها دورتر است. آنها هم صبح با سرویس می‌آیند و عصر برمی‌گردند.«دخترها اگر مشکل رفت و آمد نداشته باشند، جاسب برایشان دانشگاه خوبی است. اینجا امن است و خلوتی هم باعث می‌شود روزهایی که جاسب هستند، مشکل خاصی نداشته باشند.»

 

گزارشی از حال و هوای دانشگاه آزاد اسلامی واحد جاسب به همراه عکس‌هایی اختصاصی از روستای محل تولد رئیس دانشگاه آزاد در شماره این هفته همشهری جوان (341) به چاپ رسیده.