روغن بادام، چربی می‌نمود!

ناکامی مزایده عکس هدیه تهرانی

بله دیگر، عاقبت سرکنگبین صفرا فزود و دومین نوبت مزایده تابلوهای خانم هدیه تهرانی هم به سرنوشت نوبت اول دچار شد و هیچی فروش نرفت و این خبر، درست همان نکته‌ای است که آقاعمادی نوشته بود: «فانتزی واقعیت».
من باب اطلاع آنهایی که کلا توی باغ نیستند، عرض شود که پرونده هدیه تهرانی، مثل رشته آشی است و سر دراز دارد. طراح نمایشگاه ایشان (همان نمایشگاهی که سال 88 بود و عکس جوب آب داشت و آقای میم رفت بازدید کرد و وام داد و...) پارسال رفته بوده شکایت که پس حق و حقوق من چی. از فروردین 90 تا مرداد 91 طول کشید تا عاقبت قاضی حکم بدهد باید بروند تابلوها را چوب حراج بزنند، پول این بابا طراح را بدهند برود دنبال کارش. دفعه اول که آن 132 تابلو را گذاشتند برای فروش، یک نفر هم نیامده برای خرید. دفعه دوم هم که هفته پیش باشد به هکذا. حالا بحث بر سر این است که آیا یک بار دیگر هم مزایده بگذارند یا اینکه خانم تهرانی را برای «پرداخت ‌دیون به مبلغ 436 میلیون 256 هزار و 270 ریال» بیاندازند زندان یا اصلا بروند باقی زار و زندگی‌اش را بدهند سمسار و پولش را بردارند.
از آنجایی که کل این خبر در همان راستایی است که الان چند وقت است مد شده بگویند بازیگرها به پوشیدن همان کفش‌های چرم تمساح خودشان قناعت کنند و پا توی کتانی پاره پوره باقی هنرمندها نکنند، به نظر می‌رسد که باید رفت دنبال ساتیار امامی و از او خواست که پیش همکارهایش واسطه بشود بلکه دستگاه‌های «آه پخش کن»شان را خاموش کنند، بلکه همه چیز به خیر و خوشی تمام بشود برود پی کارش. از سایر بازیگران محترم هم خواهشمندیم که دل عبرت بین‌شان را متوجه این آیینه عبرت بکنند و «از دیده نظر کنند، هان»، ببینند وقتی که خانم هدیه تهرانی حال و روزش این است، توی نمایشگاه عکس آنها کی می‌رود سیزده به در؟