دکتر جکیل و مستر‌هاید
چند روز مانده به یورو و همه از قهرمانی آلمان‌ها، اسپانیا و هلند می‌گویند و کمترین توجه‌ها به سمت انگلستان است تیمی که حتما باید کاری بکند. اگر دون فابیو هنوز هم سرمربی بود، من شانس اول قهرمانی را به آن‌ها می‌دادم اما حالا باید منتظر نمایش تیم روی‌هاجسون بود و البته خیلی از مسائل دقیقا به خود سرمربی جدید برمی‌گردد.
هاجسون، دکتر جکیل و مستر‌هاید است؛ یک روز بالاست و یک روز پایین. در موفقیت و ناکامی مدام در حال پرسه زدن است. او در فنلاند بد بوده، در فولام خوب، در لیورپول بدبوده در وست بروم خوب..... هاجسون مثل موج سینوسی است؛ بالا و پایین می‌رود.
سرنوشت نسل طلایی حالا با‌هاجسون به هم گره خورده. نسلی که اریکسون در ۲۰۰۶ نابودشان کرد، مک لارن نتوانست کمکی در ۲۰۰۸ به‌شان بکند و در ۲۰۱۰ با کاپلو به جایی نرسیدند. آن‌ها البته خیلی زود تکلیفشان معلوم می‌شود؛ در روز سوم یورو، بازی با فرانسه. این بار دشمن همیشگی تکلیف همه را با نسل طلایی معلوم می‌کند. فرانسوی‌ها جوان شده‌اند، تیمشان هم خوب بازی می‌کند و حداقل از تیم کسل‌کننده و نابود دومنک بهتر هستند. صعود انگلیس و فرانسه از گروه چهارم خیلی کار راحتی نیست و همه از رخ دادن شگفتی در این گروه حرف می‌زنند. هر چند که من فکر میکنم اوکراین در اینجام چیزی نمی‌شود و سوئد هم پشت انگلیس و فرانسه می‌ماند.
قهرمان قهرمان است
قهرمان در گروه سوم است. خیلی قبول ندارم که اتفاقات جام باشگاه‌های اروپا در یورو تاثیر می‌گذارد. این درست که بارسلونا و رئال حذف شدند اما هیچ کدام از اتفاقات یورو قابل پیش بینی نیست. همه چیز در لحظه مسابقه رخ می‌دهد. اسپانیا با اینکه در فینال جام باشگاه‌های اروپا نقشی نداشته، مدعی قهرمانی است. تیمی که تورس را دارد و جای خالی و یا را حس نمی‌کند، تیمی که معلوم نیست در آن به پدرو و فابرگاس بازی برسد. تیمی که اسمش همیشه در صف اول مدعیان نوشته می‌شود. گزینه دوم صعود از گروه به صورت کلیشه‌ای ایتالیاست. تیم آن‌ها دوباره استخوان‌بندی‌اش از یوونتوس است و در سالی که این تیم بدون باخت قهرمان سری A شده، همه توجه‌ها را به سمت خود می‌کشاند. ایتالیا تیم خوبی است اما برای قهرمان شدن به یک «match winner» نیاز دارد. بازیکنی که آن‌ها را با خودبکشد و بالا ببرد. پیرلو خوب است، مارکیزیو آینده‌دار است اما این تیم برای قهرمان شدن هنوز کار دارد. از کرواسی هم نمی‌شود. گذشت بیلیچ مربی دوست داشتنی‌ای است که تیمی قدرتمند درست کرده اما اگر در این گروه قرار باشد، تیمی قربانی شود به نظرم ایتالیاست و نه اسپانیا. ژ
شگفتی هرگز
گروه مرگ. آلمان – هلند – پرتغال – دانمارک. شگفتی بهتر است جای دیگری در فکر رخ دادن باشد. اینجا آلمان و هلند اینقدر بهتر هستند که صعود کنند. آلمان واقعا تیم فوق‌العاده‌ای شده. آن‌ها جوانند و خوب و جذاب بازی می‌کنند. دیگر از آن فوتبال مدرسه‌ای و کلاسیک خبری نیست و کسانی که آلمان را هم دوست ندارند، به این تیم احترام می‌گذارند. آلمان‌ها از زمانی که نسل‌های دیگر را وارد فوتبال خودشان کرده‌اند کلا متفاوت شده‌اند و زیبا بازی می‌کنند. بعد از ۲۰۰۶، ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰ به نظر حالا نوبت آنهاست. هرچند پرتغال خوب بازی می‌کند و نام دانمارک هم می‌تواند یادآور سال ۹۲ باشد اما بعید است که آلمان و هلند از این گروه صعود نکنند.
گروه اولی‌ها برای هیچ کس جذاب نیستند اما لهستان شگفتی احتمالی مسابقات است؛ تیمی که خوب فوتبال بازی می‌کند و با شرایط میزبانی امکان صعود به مرحله بعد را در کنار روسیه دارد.
یک ماه لذت
روزهای فوق‌العاده‌ای در راه است. ۲۴، ۲۵ روز فوتبال ناب، بدون توقف. فکرش هم هیجان انگیز است. تیم‌های بزرگ اروپایی به جان هم می‌افتند و لحظات ماندگاری را خلق می‌کنند. این داستان همیشگی یورو است.
مسابقاتی که کیفیت بالایی دارد و همیشه از همان مرحله اولش پر است از بازی‌های جذاب. هرچند مسابقاتی که تیم ملی در آن وجود ندارد جذابیتش می‌افتد و هنوز هم فکر میکنم جام جهانی فوتبال سطح بالاتری از جام ملت‌های اروپا دارد. اما سه هفته رویایی با فوتبال پیش روی ماست برای اینکه لذت ببریم.
عادل فردوسی‌پور/ همشهری جوان 362
